همه‌چیز درباره عناصر خطرناک در آب

منابع آب بخش های مختلفی مانند دریاچه ‌ها، رودخانه‌ ها، اقیانوس ‌ها، سفره‌ های زیرزمینی را در بر می‌گیرند. آلودگی آب اغلب در اثر فعالیت‌ های انسانی ایجاد می‌ شود. با این ‌حال برخی عناصر خطرناک ممکن است در خود آب‌ ها وجود داشته باشد که برای انسان‌ ها و حتی گیاهان و حیوانات نیز مضر هستند. مقاله پیش رو سعی دارد تا همه‌چیز درباره عناصر خطرناک در آب را به شما کاربران محترم ارائه بدهد.

توجه داشته باشید که عناصر خطرناک در آب، اکوسیستم‌های طبیعی و همچنین زندگی جوامع انسانی را تهدید می کند. بنابراین باید تصمیم های هوشمندانه در این باره اتخاذ شود.

بررسی تمام عناصر خطرناک در آب

منابع آب ممکن است حاوی عناصر خطرناکی باشد که خطرات بهداشتی قابل‌ توجهی را به همراه دارد، از جمله:

نیترات

نیترات، ترکیبی که بی رنگ، بی بو و بی مزه است، بدون انجام آزمایش در آب آشامیدنی قابل تشخیص نیست. بنابراین توصیه می ‌شود آب مصرفی گروه های آسیب پذیر مانند کودکان، زنان باردار، مادران شیرده و سالمندان برای تعیین میزان نیترات آن مورد آزمایش قرار گیرد. زیرا این گروه ها در معرض خطر آلودگی نیترات و نیتریت در آب هستند. در حالی که نیترات به ‌طور طبیعی در آب آشامیدنی و آب زیرزمینی وجود دارد، غلظت آن معمولا کمتر از حد مجاز است. آزمایش اولیه برای تعیین سطوح نیترات در منابع آب ضروری است. نگرانی اصلی نیترات در آب آشامیدنی زمانی ایجاد می ‌شود که در دستگاه گوارش به نیتریت تبدیل می‌ شود. نیتریت با آهن موجود در هموگلوبین گلبول های قرمز واکنش می دهد و از انتقال اکسیژن جلوگیری می‌کند. این بیماری که به عنوان متهموگلوبینمی یا “سندرم کودک آبی” شناخته می ‌شود، می تواند منجر به مرگ سلولی یا تغییر رنگ مایل به آبی پوست به دلیل کمبود اکسیژن شود.

نمک ها و فلزات سنگین

آبی که حاوی املاح و فلزات مضر است بر متابولیسم سلولی و عملکرد سلول های بدن انسان تأثیر منفی می گذارد. مانع از رساندن مناسب مواد مغذی و اکسیژن به بافت های بدن می‌شود. علائم این اختلال شامل خستگی شدید، ناراحتی پوستی، ضعف عضلانی، سردرد و غیره است. مواد زائد موجود در آب می ‌توانند در دیواره ‌های رگ ‌های خونی انباشته شوند و منجر به سفت شدن شریانی، فشار خون بالا، کاهش عملکرد کلیه، کاهش ترشح غدد و در نهایت افزایش خطر حملات قلبی، مشکلات مغزی و سایر عوارض خطرناک شوند.

کلر

به منظور مبارزه با آلودگی، تصفیه خانه های آب آشامیدنی معمولاً از کلر استفاده می‌کنند که یک ضدعفونی کننده ارزان قیمت است و به راحتی در دسترس می باشد. کلر در از بین بردن برخی از میکروب ها و ویروس ها در شرایط خاص موثر است، البته نه به‌ طور کامل.

هنگامی‌که کلر به عنوان یک ضد عفونی کننده در تصفیه آب استفاده می ‌شود و با مواد آلی مانند اسید هیومیک ترکیب می‌ گردد، عناصر خطرناک در آب مثل تری هالومتان ها یا هالوفرم ها تولید می‌کنند که کلروفرم (CHCl3)، کلرومتان برمید (CHBrCl2)، دی بروموکلرومتان (CHBr2Cl) و برموفرم (CHBr) هستند. این ترکیبات دارای تاثیرات سرطان زا هستند و خطرات قابل ‌توجهی برای سلامت انسان به همراه دارند.

بررسی انواع آلودگی های ناشی از عناصر خطرناک در آب

آلودگی های آب موارد بسیاری هستند که از ترکیبات این عناصر ایجاد میشوند و در ادامه به برخی از این آلودگی ‌ها اشاره می ‌کنیم:

آلودگی فیزیکی

آلودگی فیزیکی به وجود مواد معلق موجود در منابع آبی اطلاق می ‌شود که باعث کاهش نفوذ نور خورشید به اکوسیستم‌ های آبی می ‌شود. این کاهش نور خورشید فعالیت‌ های هوازی را در سطوح پایین ‌تر آب مختل می‌کند. علاوه بر این، موادی مانند نفت، چربی ‌ها، روغن ‌ها و رنگ ‌ها به افزایش تقاضای اکسیژن شیمیایی (COD) کمک می‌کنند که منجر به آلودگی بیشتر و رشد میکروارگانیسم‌ های بیماری‌زا می ‌شود. این مواد همچنین یک‌ لایه نازک روی سطح آب تشکیل می ‌دهند و مانع فتوسنتز و اکسیژن‌ رسانی می ‌شوند.

آلودگی شیمیایی

آلودگی شیمیایی زمانی اتفاق می ‌افتد که مواد شیمیایی خاصی که منجر به افزایش COD می‌ شود، سطح اکسیژن محلول را در آب کاهش می ‌دهد و شرایط طبیعی بیولوژیکی را برای حیوانات آبزی مختل می‌ کند. تغییرات pH بیشتر تعادل اکولوژیکی محیط آبی را بر هم می ‌زند و واکنش‌ های شیمیایی را تسریع می‌کند. علاوه بر این، ورود عناصر خطرناک در آب مثل فلزات سنگین مانند کروم، نیکل، سرب و ضایعات رادیواکتیو به سیستم ‌های آبی به ‌طور قابل ‌توجهی زندگی گونه های گیاهی، جانوری و انسانی را تهدید می کند.

آلودگی بیولوژیکی:

آلودگی بیولوژیکی از تخلیه مواد آلی به آب ناشی می‌ شود و سطح تقاضای بیولوژیکی اکسیژن (BOD) در فاضلاب را افزایش می دهد. این کاهش اکسیژن در منابع آب، محیطی مساعد برای رشد میکروارگانیسم‌ های بی هوازی ایجاد می‌کند و در نتیجه بوهای نامطبوعی مانند سولفید هیدروژن، متان و آمونیاک آزاد می‌ شود. با گذشت زمان، رنگ آب نیز به دلیل این تجمع مواد آلی تیره می ‌شود. شاخصی که برای اندازه گیری آلودگی بیولوژیکی استفاده می ‌شود، گروهی از باکتری ها به نام کلیفرم یا E.coli است که به عنوان یک شاخص میکروبی آلودگی آب عمل می‌کند.

آلودگی آب با مواد رادیواکتیو

انتشار مواد رادیواکتیو در محیط زیست پیامد پروژه‌ ها و فرآیندهای صنعتی، پزشکی و علمی مربوط به زباله ‌های هسته ‌ای است. چنین زباله هایی از طریق فعالیت ‌های نیروگاه های هسته ای، استخراج اورانیوم، تولید و آزمایش تسلیحات نظامی و همچنین تحقیقات و تولید دارو توسط دانشگاه ها و بیمارستان ها ایجاد می‌ شود. این آلاینده‌ های رادیواکتیو می ‌توانند برای قرن ‌ها در محیط باقی بمانند و باعث آسیب و تخریب قابل‌ توجه زیست محیطی شوند.

سخن پایانی

در حالی که معمولاً از آب به عنوان جوهر زندگی یاد می‌ شود، وجود آلاینده های شیمیایی و بیولوژیکی می تواند کیفیت آن را برای مصرف روزانه، نامناسب کند و حتی منجر به بیماری های شدید مانند سرطان در انسان شود. در نتیجه دسترسی به آب آشامیدنی سالم و کافی به عنوان یک حقوق اساسی بشر در همه جوامع به رسمیت شناخته شده و به عنوان شاخصی کلیدی برای پیشرفت یا زوال جامعه در نظر گرفته می‌ شود.